Het regent in Nederland en in Ghana

Dus ook in Nederland is het regenseizoen? Zware regenval die de riolen doet overlopen, straten die blank staan, kelders die vol zijn gelopen. Als het hier regent, dan gebeurt dat allemaal niet. Ten eerste.. kelders.. die bestaan hier niet. De geasfalteerde straten liggen allemaal iets hoger dan het fietspad, de ‘stoep’ en de gebouwen dus de straat zal nóóit blank staan, zelfs niet bij de zwaarste regenval. En riolen.. toegegeven, die bestaan hier.. maar het water loopt van de straat allemaal in grote gaten (die ook als het niet regent gewoon openliggen) en vanuit die gaten loopt het volgens mij ook gewoon weer ergens de natuur in. En als er geen grote gaten zijn waar het water in weg kan lopen, en dat is meestal waar de weg van zand / kiezels / stenen is gemaakt, dan ontstaan er ‘rivieren’. Het water stroomt dan zo hard dat het zand word weg geslagen. En omdat het regenseizoen is, en het hier dus om de 3 of 4 dagen regent (want zo erg als ik me had voorgesteld is het beruchte regenseizoen nu ook weer niet) wordt er geen poging gedaan om de weg te repareren. Soms worden er een paar grote stenen in de ‘rivier’ gegooid waardoor het passeren iets makkelijker wordt (vooral voor auto’s, op de fiets moet je nog altijd afstappen) of wordt het opgevuld met zand maar meestal heb ik gewoon natte voeten als ik na een regenbui moet fietsen en door de ‘rivier’ moet. Afgelopen donderdag ( 2 sept) was er weer eens z’on bui die maar 10 minuten duurt maar wel heel hard gaat, ik moest naar buiten rennen om mijn was van de waslijn af te trekken om het nog enigszins droog te houden. Toen ik een uur later op mijn fiets stapte waren alle ‘rivieren’ op de straat weer gevuld met water. (zie de foto’s) Vrijdag was er 75% kans op regen, en die kwam er ook. Het heeft bijna de hele dag geregend, gelukkig tegen een uur of 4 werd het droog zodat ik naar het internetcafé kan om boodschappen te doen en daar op Anne J. te wachten die terug komt van haar rondreis door Ghana.

Er vinden hier, zoals sommige ondertussen wel weten, af en toe prachtige gesprekken plaats waarbij ik af en toe toch echt bijna van mijn stoel val van verbazing of heel hard mijn best moet doen om niet in lachen uit te barsten.
Laats vertelde ik aan Farouk dat we in Nederland niet echt zandpaden hebben, althans, dat alle belangrijke wegen waar mensen aan wonen geasfalteerd zijn. Daar trok hij gelijk de conclusie uit dat we dus helemaal géén zand hebben in Nederland. En toen… toen kwam de uitspraak waardoor ik bijna van mijn stoel viel. “Jullie hebben geen echte bomen, die zijn allemaal nep.” Uhm… oke, daar zat ik dan, compleet verbaasd. “Bij ons zijn alle bomen nep?” vroeg ik. “Ja, want jij neemt foto’s hier van bomen omdat je die thuis niet hebt.” Oke, hoe redenaties hier af en toe gemaakt worden is echt prachtig. Nu heeft Farouk onderhand alle foto’s gezien die ik op mijn computer heb staan en daar staan heel veel foto’s bij van de vakanties in Oostenrijk met heel veel bomen, gras, struiken, bergen etc. Dus, mijn logische vraag was: “Wat is dit dan?” Waarbij ik een van de foto’s met een uitzicht vanaf een berg in Oostenrijk liet zien. “Gephotoshoped, jullie hebben alleen maar gebouwen en steen.” Nu moest ik echt lachen en vanaf dat moment is het mijn missie om ze hier te overtuigen (of in dit geval Farouk te overtuigen) dat wij toch echt échte natuur hebben. Dus heb ik alle foto’s van mijn wijkobservaties, foto’s van het Borenburgplein in Voerendaal en van Amsterdam er maar bij gepakt om te laten zien dat in woonwijken en in de stad echte bomen staan. Dat de bomen die tussen de stenen staan (zoals in Amsterdam en op pleinen) echte bomen waren was een grote verbazing voor ze. Die konden toch niet echt zijn, ze stonden toch niet in zand? Toen ik vertelde dat het zand onder de stenen lag vonden ze dat maar een beetje vreemd. Nu zijn de foto’s van mijn wijkobservaties (voor ooit een les in het 1e studiejaar) allemaal genomen in de winter. Bomen zonder blaadjes, ook weer iets wat ze hier niet kennen. “Die bomen zijn verdroogd.” Was de opmerking. Die opmerking heb ik later ook nog gehoord bij de sneeuwfoto’s waar de bomen wit zijn van de rijp. Een verdroogde boom, maar als ik dan uitleg dat de sneeuw eigenlijk bevroren water is dan staat dat voor hier niet gelijk aan het feit dat die boom dan nooit zou kunnen verdrogen.

Ghanezen houden van begroeten. Elke keer als ik bij het internetcafé aankom, of ik nu van het huis kom of net van de stad terug kom van het boodschappen doen, het maakt niet uit. Er volgt een heel ritueel van handen schudden met de karakteristieke vingerknip aan het einde van elke hand schud. Die vingerknip ga ik denk ik missen, het is nu zo automatisch dat ik waarschijnlijk in de eerste week niemand meer op de Nederlandse manier een hand kan geven en automatisch de vingerknip probeer te doen. Na het handen schudden volgt het vragen hoe het gaat, hoe mijn dag was of (als ik net terug kom van boodschappen doen) , hoe het is de stad was. Na bijna 2 maanden hier ben heb ik alle variaties in antwoorden op die vragen al geprobeerd. In de stad, als ik boodschappen ga doen, is het nooit echt bijzonder, maar volgens mij maakt het niet uit wat ik zeg, of het nu fine, okey of normal is. De variaties op ‘how was your day’ zijn ook op, wie nog originele ideeën heeft kan ze hieronder bij de berichtjes achterlaten want ik weet er echt geen meer (fine, okey, normal, lazy, busy, been studying, did my laundry, rainy). Nu zouden mijn variaties minder snel op zijn als dezelfde vraag niet verschillende keren per dag werd gevraagd, door dezelfde persoon ook nog vaak. How’s your day?’ is namelijk een gespreksopener. En een gespreksopener is nodig als een persoon á 10 of 15 minuten niet tegen mij gesproken heeft of gewoon mijn aandacht wil. Dus, ik krijg heel vaak de vraag How’s your day? en weet onderhand geen antwoorden meer ;-).

Werkverschaffing, daar zijn ze hier héél goed in! Wij zouden het zinloze werkverschaffing noemen ;-). Werk dan een of twee personen kunnen doen wordt gedaan door vijf. Iedereen helpt een handje mee, letterlijk een handje. Hieronder een paar voorbeelden.
Moet er een elektriciteitskabel worden gespannen tussen twee palen, dan wordt die kabel niet gewoon op de grond gelegd tussen die twee palen. Nee, hij wordt netjes vastgehouden door 7 andere mensen.
Of in de supermarkt, een ultiem voorbeeld van werkverschaffing die wij in Nederland compleet nutteloos zouden vinden. Nadat je je boodschappen hebt betaald en je bonnetje hebt gekregen moet je met je arme vol boodschappen en bonnetje nog geen meter verder je boodschappen weer afgeven met het bonnetje. De man die daar staat controleert of de boodschappen die op het bonnetje staan ook echt voor hem liggen (terwijl je net van de kassa komt en er tussen de kassa en die plek echt geen spullen liggen die je extra kunt meepakken. Na de controle stoppen ze je boodschappen in een of meer plastic zakken waarbij ze de zakken echt helemaal vol maken. Ongeacht het gewicht dat de hele zak in totaal krijgt zodat die zelfde zak je buiten na een paar meter kapot scheurt. Bij Malcom’s (de grootste shoppingmall van Tamale, die niet veel groter is dan de Plus in Voerendaal of de AH aan de Daalseweg in Nijmegen) is het nog erger, nadat je boodschappen met het bonnetje gecontroleerd zijn moet je ze weer oppakken en naar een andere persoon brengen die ze vervolgens dan op een nogal trage manier (ik heb hem in al die weken nog nooit eens iets snel zien doen) in een zak stopt.
Op dit moment zijn ze bezig met een verbouwing (of aanbouw) van de moskee tegenover het internetcafé. In het uur dat ik zat te wachten heb ik veel mensen iets zien doen, maar niet veel zien gebeuren. 3 vrouwen liepen heen en weer om water te halen voor het cement. 1 man maakte het cement terwijl 3 andere toekijken, 2 andere zijn aan de muur bezig en er lopen ook nog 2 mannen rond die af en toe de boel controleren en kijken. Daarnaast rennen de kinderen er gewoon tussendoor, nieuwsgierig of misschien helpen ze ook wel een beetje. Ik weet het niet.

Ik heb me de afgelopen weken ook weer af en toe verbaasd, soms over de meest simpele dingen of om dingen die ik totaal niet meer verwacht zou hebben. De simpele dingen. Bijvoorbeeld opeens een glas bij je flesje cola krijgen.. gebeurt nooit, hier drinken we altijd uit de glazen flesjes. Het was toch vreemd om weer cola uit een glas te drinken ;-). De dingen die me verbazen: afgelopen zaterdag had ik te veel betaald voor het water (naja, wat is te veel, 40 pesowa = 20 eurocent) Dit had ik pas later door, en het maakte me ook niet zoveel uit. Het was mijn eigen fout want ik had niet gekeken welk merk water ik had gekregen (en als ik het heb over water dan heb ik het over een grote plastic zak met 50 zakjes van 0,5 liter). Toen ik maandag terug ging voor nieuw water en ik weer wilde betalen zei de verkoopster dat ik maar 1 cedi hoefde te betalen ipv 1,40 want de vorige keer had ze me het verkeerde merk gegeven terwijl ze me Voltic (die 1,40 kost) had moeten geven (want die smaakt over het algemeen het beste, lees niet naar zeep of plastic). Ik was verbaasd, zoiets had ik niet verwacht, maar ik vond het heel mooi.
Nog zoiets, dinsdag was ik in de supermarkt mijn andere plastic zak vergeten met boodschappen van de Malcomb’s erin. Die zak moet je altijd aan het begin afgeven omdat het meestal allemaal zwarte zakjes zijn en ze niet meer kunnen onderscheiden wat je nu al gekocht hebt en wat niet. Maar.. ik vergeet dus altijd dat ik er een zak heb liggen. Dit keer kwam ik er niet een paar minuten later achter maar ’s avonds vlak voordat ik naar bed ging toen het kartonnen kaartje met het nummer dat je altijd krijgt uit mijn broekzak viel. Ik dacht, die tas zal er morgen wel niet meer liggen. Maar Farouk en Mufti verzekerde me dat de zak er zeker nog zou liggen. Dus ik de volgende middag terug naar de supermarkt.. en ja hoor… mijn zak lag er nog. Netjes dichtgeknoopt en met mijn nummertje er nog bij. Opnieuw was ik verbaasd, en hartstikke blij, niet dat er nu zoveel bijzonders en duurs in zat maar het ging om het idee. ;-).

Deze keer maar een korte blog ;-). De afgelopen twee weken is er niet zoveel bijzonders gebeurd. Ik heb alleen in het huis gezeten omdat Anne en Femke aan het reizen waren. Dus elke dag was werken / studeren, interviews maken en dan naar het internetcafé, boodschappen doen en weer terug, niet veel bijzonders dus. Behalve de korte tripjes naar de markt (op verzoek meer foto’s) en een tripje naar de kleermaakster voor 2 rokken die heel mooi zijn geworden maar wel nog moeten worden vermaakt als ik eenmaal thuis ben.

Maar komend weekend wordt bijzonder. Ik vertrek zaterdagochtend naar Kintanpo (de watervallen zijn daar heel mooi), de Monkey Sanctuary (waar de apen heilig zijn ;-) ) en naar het Hand in hand project waar we blijven slapen, daar worden gehandicapten opgevangen door Nederlanders die het project hebben opgezet. Ik ga samen met 3 Belgische meiden die ik hier heb leren kennen en die me mee gevraagd hebben, die kans laat ik me natuurlijk niet ontlopen want ik wilde er graag naar toe. Over die ervaring zal ik wel weer een blog kunnen volschrijven dus dan compenseert deze korte blog weer ;-).

Berichtjes hieronder zijn altijd welkom! Als ik de blogs van mijn vrienden zie dan voel ik me hier af en toe een beetje koos-vriendloos met maar 3 berichtjes gemiddeld per blog. Ik vind het leuk om te horen dat jullie mijn blog lezen! En dat hoor ik graag ook hier, en niet pas als ik over 3 weken weer thuis ben ;-).

Foto’s zijn te vinden op de onderstaande link!
http://picasaweb.google.nl/107265285349143890865/HetRegentInNederlandEnInGhanaHierIsHetAlleenIetsWarmer#


Lieve groetjes en tot de volgende blog!

P.S In verband met internetproblemen (geen internet of traag internet), het weekend, en héél veel regen staat deze blog er nu pas op en niet zoals de bedoeling was afgelopen vrijdag. Het weekend was geweldig en de blog over die avonturen, want de waren er zeker weten, komt deze week nog op internet.